Paramaribo-o-o
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
14 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Twee weekjes Suriname zitten er al op. Huize Gongrijpstraat 45 voelt al als vertrouwd met de hagedissen in de douche. De route naar het ziekenhuis lopen we zo te voet in onze coassistenten-pakjes net als de scholieren in hun blauwe uniformen. De taxi naar het centrum voor een drankje, uiteten, biosje of duik in het zwembad mag niet meer dan 1,70 euro kosten. Paramaribo-o-o (top-hitje zie youtube) is al een beetje thuis, dus tijd voor een eerste blog!
In Suriname gaat alles kalmpjes aan. Dus om de feeling te krijgen, dient u bij het lezen van deze blog in de hangmat te gaan liggen, een Parbobiertje in uw hand te nemen en u te bedenken dat u morgen ook al die dingen van vandaag kunt doen. Als u het echt goed wilt doen, dan groet u de hele dag iedereen die u tegenkomt en zegt u: “Goedendag meneer, hoe gaat het met u?” (tegen mooie, blonde dames mag u ook zeggen: “oe, mooie dame, kisskiss!”)
In het verkeer is het echter het tegenovergestelde: complete chaos. Toch hebben we fietsen gehuurd van Jopie. Alleen stagiaires fietsen hier, de locals verklaren ons voor gek. Er zijn ook talloze uitdagingen: aan de linkerkant van de weg fietsen, zwerfhonden ontwijken, toeters en gefluit elegant negeren en vooral direct stoppen voor witte jeeps met blauwe lampen en heftige gangstermuziek (ongeveer 25% van alle auto’s hier).
De derde Suriname feeling is jeuk. Volgens mij hebben Surinaamse muggen een voorkeur voor verse, bleke benen. Zo herken je dus ook de nieuwe stagiair: nog heel witjes met heel veel rode bulten.
Vorige week waren we vrij en hebben twee trips gemaakt naar de jungle. De eerste dagtrip ging naar Brownsberg samen met een huisgenootje en Trudy. Trudy was een 68-jarige en zeer vitale dame die al talloze reizen heeft meegemaakt. Zo vond ze Brownsberg sprekend lijken op Tibet. Kennelijk is Tibet groen, modderig en natuurlijk mooi. Ik heb een zwarte aap, een bruine, een met staart, nog een bruine en een zwarte aap gezien, maar onze gids heeft tijdens de trip 5 soorten apen gezien en was lyrisch over het doodskopje met grijze versus zwarte tinten en kennelijk één met goudbruine staart.
De tweede trip ging naar het échte binnenland. In oerwouddorp Anaula worden menstruerende vrouwen in een hokje langs de rivier opgesloten, bezitten mannen drie vrouwen en worden schoolkinderen nog met het lineaal getuchtigd. ’s Avonds keken we toe hoe de plaatselijke backstreetboys (met ontbloot lijf, want zo gaat dat in de jungle) trommelden en de Creoolse dames met hun achtersten (niet ontbloot) in allerlei bewonderenswaardige richtingen dansten. Een gespotte kaaiman, duik in de rivier (“iel, een worm”) en duik in het zwembad (geen worm, awesome) zorgde voor ultiem genieten van hartje Suriname.
Deze week begon mijn coschap Gynaecologie. Het ziekenhuis waar ik werk,trekt veel arme patiënten. Dit betekent dat er op 2 zalen 3 douches zijn en er geen WC-papier is. Het ziekenhuis heeft hierdoor een waar campinggevoel, want terwijl de duiven over je hoofd vliegen, loop je met je WCrol over de ziekenhuisgang.
Hiërarchie is een groot goed. De dag begint voor ons om 7.30 met vele “Goedemorgen, zuster”.
Als co-assistent zie je patiënten op de afdeling, sta je bij de operaties ergens en op de poli mag je meekijken. Op de poli gaat alles vlugvlugvlug, dus is er weinig tijd over voor de co-assistent. Er zijn veel onverzekerde patiënten die vaak een consult van minder dan 10 minuten hebben.
Na zo’n dag mag je om 3 uur naar huis, waar je kan bijkomen in de hangmat van al het werk. ’s Avonds begint het leven weer: salsalessen bij taxichauffeur Chip, biosje pakken (met airco waar je van wordt weggeblazen), drankje doen bij ’t Vat of lekker Roti eten bij een willekeurige tent.
Dit weekend gaan we fietsen langs de oude plantages en is er een heus oerwoud feestje. Maandag beginnen we weer. O nee, dat is een vrije dag. Dinsdag beginnen we weer! Maandag vieren we hier Hindoestaans Nieuwjaar, waarbij er met kleurtjes wordt gestrooid. In mijn volgende blog weten jullie of mijn haar daardoor blond met groene stippen is, want kennelijk strooien jongens hier met olie met kleurstof wat je niet uit je haar kunt wassen… Ik vrees dat zelfs Andrelon ZomerBlond daar niet tegen op kan. Dan wordt het: Paramari-no-no-noooooo
In Suriname gaat alles kalmpjes aan. Dus om de feeling te krijgen, dient u bij het lezen van deze blog in de hangmat te gaan liggen, een Parbobiertje in uw hand te nemen en u te bedenken dat u morgen ook al die dingen van vandaag kunt doen. Als u het echt goed wilt doen, dan groet u de hele dag iedereen die u tegenkomt en zegt u: “Goedendag meneer, hoe gaat het met u?” (tegen mooie, blonde dames mag u ook zeggen: “oe, mooie dame, kisskiss!”)
In het verkeer is het echter het tegenovergestelde: complete chaos. Toch hebben we fietsen gehuurd van Jopie. Alleen stagiaires fietsen hier, de locals verklaren ons voor gek. Er zijn ook talloze uitdagingen: aan de linkerkant van de weg fietsen, zwerfhonden ontwijken, toeters en gefluit elegant negeren en vooral direct stoppen voor witte jeeps met blauwe lampen en heftige gangstermuziek (ongeveer 25% van alle auto’s hier).
De derde Suriname feeling is jeuk. Volgens mij hebben Surinaamse muggen een voorkeur voor verse, bleke benen. Zo herken je dus ook de nieuwe stagiair: nog heel witjes met heel veel rode bulten.
Vorige week waren we vrij en hebben twee trips gemaakt naar de jungle. De eerste dagtrip ging naar Brownsberg samen met een huisgenootje en Trudy. Trudy was een 68-jarige en zeer vitale dame die al talloze reizen heeft meegemaakt. Zo vond ze Brownsberg sprekend lijken op Tibet. Kennelijk is Tibet groen, modderig en natuurlijk mooi. Ik heb een zwarte aap, een bruine, een met staart, nog een bruine en een zwarte aap gezien, maar onze gids heeft tijdens de trip 5 soorten apen gezien en was lyrisch over het doodskopje met grijze versus zwarte tinten en kennelijk één met goudbruine staart.
De tweede trip ging naar het échte binnenland. In oerwouddorp Anaula worden menstruerende vrouwen in een hokje langs de rivier opgesloten, bezitten mannen drie vrouwen en worden schoolkinderen nog met het lineaal getuchtigd. ’s Avonds keken we toe hoe de plaatselijke backstreetboys (met ontbloot lijf, want zo gaat dat in de jungle) trommelden en de Creoolse dames met hun achtersten (niet ontbloot) in allerlei bewonderenswaardige richtingen dansten. Een gespotte kaaiman, duik in de rivier (“iel, een worm”) en duik in het zwembad (geen worm, awesome) zorgde voor ultiem genieten van hartje Suriname.
Deze week begon mijn coschap Gynaecologie. Het ziekenhuis waar ik werk,trekt veel arme patiënten. Dit betekent dat er op 2 zalen 3 douches zijn en er geen WC-papier is. Het ziekenhuis heeft hierdoor een waar campinggevoel, want terwijl de duiven over je hoofd vliegen, loop je met je WCrol over de ziekenhuisgang.
Hiërarchie is een groot goed. De dag begint voor ons om 7.30 met vele “Goedemorgen, zuster”.
Als co-assistent zie je patiënten op de afdeling, sta je bij de operaties ergens en op de poli mag je meekijken. Op de poli gaat alles vlugvlugvlug, dus is er weinig tijd over voor de co-assistent. Er zijn veel onverzekerde patiënten die vaak een consult van minder dan 10 minuten hebben.
Na zo’n dag mag je om 3 uur naar huis, waar je kan bijkomen in de hangmat van al het werk. ’s Avonds begint het leven weer: salsalessen bij taxichauffeur Chip, biosje pakken (met airco waar je van wordt weggeblazen), drankje doen bij ’t Vat of lekker Roti eten bij een willekeurige tent.
Dit weekend gaan we fietsen langs de oude plantages en is er een heus oerwoud feestje. Maandag beginnen we weer. O nee, dat is een vrije dag. Dinsdag beginnen we weer! Maandag vieren we hier Hindoestaans Nieuwjaar, waarbij er met kleurtjes wordt gestrooid. In mijn volgende blog weten jullie of mijn haar daardoor blond met groene stippen is, want kennelijk strooien jongens hier met olie met kleurstof wat je niet uit je haar kunt wassen… Ik vrees dat zelfs Andrelon ZomerBlond daar niet tegen op kan. Dan wordt het: Paramari-no-no-noooooo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
